Rosyjscy oficerowie pochowani w Częstochowie

bavarsky

Najwymowniejszym świadectwem przebywania w mieście jednostek rosyjskich, są pozostałości już to dawnych koszar, strzelnic, odwachów, już to porośniętych mchem, nagrobków. Poniżej chciałbym zaprezentować wam drobny fragment tamtych lat.

Cmentarz Kule:

1) gen. lejtn. Prokofij Pawłow, ur. 1796 zm. 1863

Życiorys jego ustalam, acz dzięki inskrypcji na nagrobku mogę stwierdzić że uczestniczył on w szturmie Warszawy w dn. 6-7 września 1831 roku, jak i bataliach wojny krymskiej tzn. w obronie Sewastopola oraz w starciu nad rzeką Czarną. Przez to ostatnie starcie wypada przypuszczać [wedle ustaleń dr Madeja], że "nasz" jenerał służył w 23. nizowskim pułku piechoty, bądź w sztabie 6 dywizji piechoty.
Niezależenie od powyższych domysłów należy również przypuszczać że gen. Pawłow za zasługi wojenne mógł otrzymać majątek ziemski w okolicy Częstochowy i przez to związany był z tym miastem (niestety niewielka liczba materiałów źródłowych zachowana w archiwum a tycząca funkcjonowania garnizonu rosyjskiego w okresie pierwszych 30 lat, nie pozwala nic konkretnego powiązać z osobą owego jegomościa).

STATUS: Trwa ustalanie ze źródłami rosyjskimi.

Zdjęcia nagrobka:

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

2) płk Konsanty Kerlig, ur. 13. III. 1839 zm. 18. XII. 1889

Dowódca 7. pułku strzelców w latach 1885-1889. Owy regiment wchodził w skład 2. brygady strzelców, do którego przynależał jeszcze 8. pułk strzelców.
Postaram się niedługo przybliżyć historię owych "jegierskich" regimentów.

Zdjęcia nagrobka:

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

rtm. Michaił Łoban, ur. 27. VIII. 1852 zm. 29. IV. 1897

Dowódca 3. szwadronu, 42. mitawskiego pułku dragonów, w okresie 1893-1896.

Nutka historii:
We wrześniu roku 1875, wmaszerowały do Częstochowy pododdziały 14. mitawskiego pułku huzarów Jego Królewskiej Wysokości ks. Alberta Pruskiego.
Rodowód owego pułku sięga roku 1805. Wtedy to utworzono inflandzki pułk dragonów, który można uznać za protoplastę 14. pułku.
Rok 1833 przyniósł zespolenie z dwoma szwadronami pułku strzelców konnych (jako że na kanwie reform po wojnie z Polską 1831, owe jednostki likwidowano). W tym też roku powstał 14. mitawski pułk huzarów, należący do 14. dywizji kawalerii, której sztab znajdował się również w Częstochowie.
Stan liczebny takiego regimentu za opracowaniem Bieskrownyja, szacował się następująco:
33 oficerów oraz 869 niższych rang.
Rok 1882, stał się przełomowy dla rosyjskiej konnicy, jako że ukaz Cesarski rozkazał przeformować wszystkie regularne pułki kawalerii w formacje typu dragońskiego tzw. "reforma dragońska".
Oznaczało to przekształcenie 4-szwadronowych pułków huzarów i ułanów w 6-szwadronowe regimenty dragonów.
W roku owym 14. mitawski pułk huzarów, stał się 42. mitawskim pułkiem dragonów Jego Królewskiej Wysokości ks. Alberta Pruskiego. Przynależność do dywizji pozostała bez zmian. W roku 1898, regiment na stanie posiadał 33 koni oficerskich i 823 wierzchowców dla podoficerów i szeregowych, natomiast między rokiem 1901 a 1904 powyższa formacja utrzymywała 36 koni oficerskich oraz 892 koni żołnierskich.
Lecz na tym nie koniec zawiłości Smile

Otóż, praktyczny brak lekkiej konnicy po reformie z 1882 (dragoni byli zaliczani do ciężkiej kawalerii) spowodował duże oburzenie wielu oficerów (w tym jenerała Puzyrewskiego).
I tak w roku 1907 doszło do kolejnej "reformy", mającej na celu odbudowę oddziałów lekkokonnych. I tak 42. pułk dragonów powrócił do swojej starej nazwy i typu stając się: 14. pułkiem huzarów.

Zdjęcia nagrobka:

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Cmentarz ewangelicko-augsburski:

1) pułkownik Wasilij Aleksandrowicz Łukinskij, ur. 23. IV. 1829 zm. 24.VIII. 1902

Urodził się w Niżnym Nowgorodzie, syn Aleksandra, majora w stanie spoczynku oraz Barbary (nieznanego nazwiska panieńskiego).
Funkcja w garnizonie częstochowskim -nieznana.
Bitwy i potyczki w których uczestniczył - nieznane.

STATUS: Trwa ustalanie ze źródłami rosyjskimi.

Zdjęcie nagrobka:

[link widoczny dla zalogowanych]

Pozdr.
B.

8total4

witaj.
a można wiedzieć skąd te informacje? czy to efekt pracy wlasnej?

pozdrawiam.

41pp

Dawid, wiem że Yeti też badał tą sprawę, "Kule" chyba robił jakieś zdjęcia, parę tygodni temu. Obadaj!!
GW
gen. lejtn. Prokofij Pawłow, ur. 1796 zm. 1863
"po prawej stronie od głównego wejścia".
chyba się nie mylę!!!!
Szkoda że zdjęcia nie "wlazły", ale może tylko u mnie!!!!

bavarsky

Literaturę pełną zapodam niebawem. Główne prace z jakich korzystałem: to rozprawa doktorska Leszka Madeja: Rosyjski garnizon wojskowy w Częstochowie 1831/1831-1914, oraz świetne książki dr Juliusza Sętowskiego, jedna o cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim, a druga o Kule (lecz w niej niestety nie znajdują się noty biograficzne owych oficerów).
Do tego kilkanaście publikacji Rosyjskich w tym Bieskrowny, Olenin, Danilewski. Jak i spis oficerów za okres wojen Napoleońskich wykonany przez dr Aleksandra Mikaberidze.

PS Zdjęcia już zapodałem

Kłaniam Się
Marcin

Dopiero teraz zauważyłem że linki nie działają :/
Zmieniłem serwer zdjęć i jest już OK.

Pozdr.
B.

bavarsky · Wysłany: Wto 15:54, 09 Mar 2010 Temat postu:

Dekret Imperatora Mikołaja I Romanowa, z 4/16 października 1835 roku zapoczątkował rozdawnictwo dóbr ziemskich w Królestwie Polskim.
Wyróżnia się dwa okresy, podczas trwania których, wybrani wyżsi oficerowie/urzędnicy państwowi, za zasługi otrzymali dobra ziemskie.
Pierwszy 1835-1845; drugi 1865-1869. W pojedynczych przypadkach nagradzano dobrami po 1869 r.

Jenerał lejtnant Prokofij Jakowlewicz Pawłow, zaliczał się do jednych z nich.
W tym stopniu przysługiwał mu majorat II klasy, z dochodem 20 tys. złp. na rok.
Zanim do tego dojdziemy przedstawię krótki rys biograficzny.
Otóż, rozpoczął on służbę w mohylewskim pułku piechoty w roku 1824. Następnie uczestniczył w wojnie z Turcją roku 1828-1829. Brał udział w zdobyciu Warny, za co zdobył krzyż św. Jerzego IV-klasy.
Próbuję dalej ustalić jego udział w wojnie z polską roku 1831. W 1834 roku został mianowany do stopnia pułkownika, jak i objął komendyrę nad Tomskim pułkiem piechoty [1]
W 1845, awansowany do stopnia jenerała majora. Od tego roku dowodził 1 brygadą w 15 dywizji piechoty, a następnie od 1847 2 brygadą w 10 dywizji piechoty.
Uczestniczył w wojnie z Węgrami roku 1849. A następnie w 1851 stał się dowódcą 11 dywizji piechoty. W roku 1853 awansowany na stopień jenerała porucznika.
Na Krymie jenerał Pawłow dowodził 11 dywizją piechoty IV Korpusu.
IV korpus walczył na Bałkanach (Oltenica???) po czym po lądowaniu pod Eupatorią został marszem pieszym (sic!) przerzucony pod Sewastopol. 5 listopada 1854 Pawłow dowodził swoją dywizją i brygada 16 dywizji i brał udział w ataku na Grzbiet Inkermański od strony Czarnej (Kolumna Pawłowa) czyli w skrócie rzecz ujmując w walkach o Barierę i Baterię Sandbag - tak jakby II akt bitwy inkermańskiej. [2]
27 sierpnia 1855 roku, uczestniczył w bohaterskiej obronie Sewastopola, za co otrzymał order św. Jerzego III-klasy.

Za zasługi wojenne otrzymał dobra Mykanów, położone w ekonomii Częstochowa w obwodzie wieluńskim. [3]

Zdjęcie, jenerała Pawłowa [4] :
[link widoczny dla zalogowanych]

Pozdr.
B.

-------------
[1] Дмитриев M., Краткая хроника 39-го пехотного Томского его императорского высочества эрц-герцога австрийского Людвига-Виктора полка : Сост. по случаю исполнившегося 100-лет. Юбилея, Лович : тип. К. Рыбацкого, ценз. 1896.

[2] Dziękuję bardzo Sławomirowi Łukasikowi, z forum Galicyjskiej Inicjatywy Strategicznej za to że opisał służbę Jenerała Pawłowa na Krymie.

[3] [w:] Dziennik Praw Królestwa Polskiego, t. 23, s. 29.

[4] Портреты лиц, отличившихся заслугами и командовавших действующими частями в войне 1853-1856 годов". Т. 1. СПб., 1858-1861